Cliënt aan het woord

Hieronder zijn een aantal cliënten aan het woord over de behandeling bij dr. Hans Schilder.

“Ik deed een rollenspel met mijn ziekte. De ziekte werd als een mens in een stoel gezet. Ik moest de rol inspreken: ‘Ik ben de ziekte van Henk, onverwacht sla ik toe, sneaky, gemeen”. Vervolgens zat ik in mijn stoel er tegenover, keek mijn ziekte dus recht in de ogen aan. Ik durfde niet te kijken, vermeed direct oogcontact. Daar zat ze, mijn ziekte. In zwarte kleren op een zwartleren stoel. Het was zoiets als Mephisto.

En toen, toen kreeg ik de rol van mijn ziekte. Dat was ge-wel-dig! Ik voelde me machtig, onaangedaan, trots. Allemaal emoties die ik eigenlijk heel goed kon gebruiken, bijvoorbeeld op mijn werk. Zo leerde ik mijn ziekte kennen als een vriend. Die mij gedrag en kwaliteiten leert die ik soms hard nodig heb. Ze is ook een pantser; in sommige omstandigheden nuttig.

Het rollenspel duurde 40 minuten en heeft mijn perspectief op mijn klacht helemaal veranderd. Ik kon er mee spelen, haar kwaliteiten gebruiken voor situaties in mijn dagelijks bestaan. Toegegeven, ik was terughoudend, de Mephisto-achtige figuur is wat duivels. Anderzijds waarschuwt Jezus zijn discipelen om niet alleen argeloos te zijn als duiven, maar ook sluw of listig als een slang.”
Henk

Ervaringen van cliënten

“Na de verwijdering van een kleine maar kwaadaardige borsttumor zit Paulien met een gevoel van ‘leegte’.

Ik leef me in de ‘leegte’ van Paulien in, laat me de rol inspreken. Ik voel bijna meteen een buitengewone vrolijkheid; levendig, ontdekkend, als een 2- of 3-jarig meisje. Ik kijk met open ogen de wereld in, zonder woorden, alleen ‘oh’ en ‘ah’ en ‘pfoeehh!’. Paulien zit tegenover me en ziet me. Ze is in tranen.

Dan wisselen we. Ik ben Paulien, zij haar eigen ‘leegte’. Na even oefenen wordt Pauliens gezicht anders; hoe meer leven het spel krijgt, hoe meer ze moet lachen om alle moeilijke gedachten die ze eerder nog had. Het is aanstekelijk. Paulien zegt dat wat ze nu voelt “onaantastbaar” is – het verandert in essentie niet. Ook ik ben diep geraakt door de vrolijkheid en de levendigheid. Zo kom je ter wereld. Open, nieuwsgierig, leeg – zoals we zijn voordat het leven ons naar binnen drijft, verstopt in de diepte.

Als Paulien weer in haar stoel gaat zitten, blijft het gevoel bij haar, het is aan haar gezicht af te lezen.”
Paulien

“Terwijl Peter mij inspreekt in de rol van zijn tumor, vertelt hij dat er ook een ‘stukje bezieling’ zit achter de tumor.

Ik plaats een tweede kruk voor dit ‘stukje bezieling’ en leef me ook in deze rol in. Op deze plek voel ik een geweldige energie; levendig, vrij, jong. Als Peter daar plaatsneemt voelt hij het ook, ‘Joie de Vivre’. Hij herkent het uit de tijd dat hij 20 tot 30 jaar oud was; toen hij van alles aan het opbouwen was. Daarna voelt hij ook verdriet, dat dit enthousiasme onder andere dingen bedekt is geraakt. Peter merkt dat hij boos wordt, boos dat hij deze bezieling zo wegstopte. Bij vertrek zegt Peter zowel zijn tumorcellen, als deze hervonden energie weer mee te nemen.”
Peter

Heb je vragen of wil je weten of ik je kan helpen? Bel voor een afspraak of stuur mij een email.